Ένα ακόμα συνέδριο της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας) τελείωσε. Ένα συνέδριο δύο ημερών, 30 και 31 Μαΐου, στην όμορφη πόλη των Ιωαννίνων. Η ομορφιά της πόλης σε αντίθεση με τη θλιβερή εικόνα του συνεδρίου. Πρόσωπα σκυθρωπά, πρόσωπα οργισμένα, πρόσωπα απογοητευμένα, χωρίς πίστη, χωρίς αισιοδοξία, χωρίς όραμα. Και αναρωτιέται κάποιος: αν οι αιρετοί δεν πιστεύουν στην ανατροπή αυτής της πολιτικής που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος της, πώς θα πείσουν την κοινωνία;
Οι πολιτικές πραγματικότητες που εδραιώνονται στην Ελλάδα της «μνημονιακής» περιόδου και του "Καλλικράτη" επιφέρουν μια ακόμη οξύτερη επιδείνωση και πολιτικοθεσμική υποβάθμιση της Αυτοδιοίκησης. Στο πλαίσιο της προϊούσας «εξαφάνισης» του κράτους και της δημόσιας σφαίρας γενικότερα, η Αυτοδιοίκηση πλήττεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα και απειλείται με πολλαπλούς τρόπους. Πλέον ο κίνδυνος δεν είναι αυτός μιας «καχεκτικής» Αυτοδιοίκησης, αλλά μιας «κλινικά νεκρής» Αυτοδιοίκησης.Από την άλλη πλευρά, η ηγεσία τους στην ΚΕΔΕ, εγκλωβισμένη στα πολιτικά παιχνίδια αποπροσανατολισμού και υποταγής της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού, δεν ενέπνεε τους συνέδρους. Αντίθετα, ενίσχυε τη μοναξιά και την απογοήτευσή τους και την απομάκρυνσή τους από τους συλλογικούς αγώνες. Κλεισμένοι στον μικρόκοσμο του δήμου τους παρακολουθούν αμήχανοι και ανήμποροι την Αυτοδιοίκηση να πεθαίνει.