Με καθυστέρηση δύο χρόνων, η Αυτοδιοίκηση αποφάσισε (;) να αντιδράσει.
Από τις προγραμματικές δηλώσεις Ραγκούση του 2009 και τον "Καλλικράτη", μέχρι το ισχύον σήμερα Μνημόνιο ΙΙ είχε προδιαγραφεί με σαφήνεια, ο οδικός χάρτης της σημερινής τραγικής κατάστασης που βιώνουν οι ΟΤΑ (στάση πληρωμών, κατάρρευση κοινωνικών παροχών, απίσχναση υπηρεσιών).
Οι φιλοκυβερνητικές υπερπλειοψηφίες στα κεντρικά όργανα της Αυτοδιοίκησης, ελέω αντιδημοκρατικών εκλογικών νόμων που θεσπίζονται πάντα μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, παρά τις ανακοινώσεις, συμβιβάστηκαν και υποτάχθηκαν στις ακραίες νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές των διαδοχικών κυβερνήσεων της περιόδου.
Ως «Αυτοδιοικητική Πρωτοβουλία», με τις μικρές δυνάμεις μας, προσπαθήσαμε από το Συνέδριο της ΚΕΔΕ του 2010 έως τα σήμερα να αναδείξουμε τους κινδύνους, να προειδοποιήσουμε, να συσπειρώσουμε και να κινητοποιήσουμε την Αυτοδιοίκηση και τα όργανά της, με τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
Δυστυχώς απευθυνόμασταν σε ώτα μη ακουόντων, μαγεμένων από τις σειρήνες του φιλοκυβερνητισμού και των μνημονιακών μονοδρόμων. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Έστω και τώρα, επείγει να παρθούν αποφάσεις για μια μεγάλη συλλογική αντίδραση της Αυτοδιοίκησης -του τελευταίου κυριολεκτικά αναχώματος του κοινωνικού κράτους- μαζί με τον λαό και τους εργαζόμενους, ενάντια στην εξαθλίωση και την κοινωνική καταστροφή που βιώνουμε.
Πρωτοστατώντας στις γειτονιές, ενεργοποιώντας τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται καθημερινά.
Στους παιδικούς σταθμούς σήμερα, στο σχολείο χωρίς πετρέλαιο και συντηρήσεις αύριο, με τους μαθητές των συγχωνεύσεων που θα αδυνατούν να μεταφερθούν στα σχολειά τους, με τους πολίτες που θα ασφυκτιούν από τα τέλη που αναγκαστικά θα εκτοξευθούν λόγω περικοπών και ελαχιστοποίησης των θεσμοθετημένων κρατικών πόρων και τη διάλυση των δημοτικών υπηρεσιών με την de facto πορεία ιδιωτικοποίησής τους, μέσα από εφεδρείες, συνταξιοδοτήσεις και μηδενικές προσλήψεις.
Ας προσπαθήσουμε, όλοι μαζί, οι κινητοποιήσεις να είναι η αρχή παλλαϊκών, ενωτικών αγώνων που θα πυροδοτήσουν την ανατροπή των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών, πριν ολοκληρωθεί η διάλυση της κοινωνίας και όχι, όπως συνήθως, η βαλβίδα εκτόνωσης της οργής των αιρετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου