Το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης το τελευταίο χρονικό διάστημα για την Αυτοδιοίκηση εστιάσθηκε στην αλλαγή του εκλογικού νόμου που επαγγέλθηκε ο κ. Μιχελάκης ως μεταφορέας της σκέψης του πρωθυπουργεύοντος τη χώρα κ. Σαμαρά.
Γιατί η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου ανοίγει σήμερα, μόλις 7 μήνες πριν τις εκλογές, τη συζήτηση αλλαγής εκλογικού νόμου; Την τρομάζει η ορθή και θεμιτή επιλογή πολιτικοποίησης των αυτοδιοικητικών εκλογών από τον ΣΥΡΙΖΑ; Την ανησυχούν οι διευρυνόμενες αντιδράσεις, εντός των αιρετών της Αυτοδιοίκησης, για τη δυσμενέστερη μεταχείριση που της έτυχε «από το Μνημόνιο»; Τη φοβίζουν οι συνεχείς κινητοποιήσεις των εργαζομένων για την υπεράσπιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους; Την πιέζει η επείγουσα ανάγκη αλλαγής ατζέντας και φυγής από τα όζοντα προβλήματα (χρεωκοπία δήμων, απολύσεις κ.λπ.); Ή μήπως η προσπάθεια επιτάχυνσης και διάχυσης στη βάση των ήδη δρομολογημένων αποφάσεων σε ηγετικό επίπεδο (σώσε με για να σε σώσω και δώσε μου για να σου δώσω) με σκέψεις κοινής εκλογικής καθόδου, ως πρόβα τζενεράλε μέσω των «ανεξάρτητων» κοινών υποψηφίων, όπου το επιτρέπουν οι τοπικές συνθήκες;Δύο ενιαίες λίστες, δημάρχων και συμβούλων, πολυσταυρία, απευθείας εκλογή δημάρχου από τον 1ο γύρο με 42%, χαλαρές παρατάξεις. Με την πάγια διαδικασία των μνημονιακών, του «σεβασμού» στους θεσμούς, το σχέδιο νόμου ανακοινώθηκε κατ' αποκλειστικότητα σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα. Οι εμπλεκόμενοι (ΚΕΔΕ, ΕΝΠΕ) ενημερώθηκαν κατόπιν εορτής. «Δικαίως», σε ανταπόδοση της κυβέρνησης για την ανυπαρξία ουσιαστικής αντιπαράθεσης τους, στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές που διαλύουν τις τοπικές κοινωνίες και την Αυτοδιοίκηση.
Το πιθανότερο είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών. Δεν πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να υποτιμηθεί, πέραν της πολιτικής εκτροπής της χρονικής επιλογής, η προσπάθεια μέσω του εκλογικού νόμου να εμπεδωθεί ιδεολογικά η άποψη και θεσμικά η αντίληψη ενός υπερσυγκεντρωτικού, αυταρχικού και κορπορατίστικου μοντέλου λειτουργίας των ήδη υποβαθμισμένων, αντιπροσωπευτικών δημοκρατικών θεσμών.
Φύλλο συκής και ελπίδα σωτηρίας για τον κ. Βενιζέλο, σ' αυτό το πλαίσιο, η κάθοδός του στις ευρωεκλογές υπό τον τίτλο και το πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Το προτεινόμενο υβρίδιο εκλογικού νόμου, όπως έχει περιγραφεί με πολλές ασάφειες (σταχυολογώ: πολυσταυρία με 20%; 30%; 40%; του αριθμού των εκλεγομένων συμβούλων, εκλογή συμβούλων με σειρά κατάταξης ή σε αναλογία με το ποσοστό του υποψηφίου δημάρχου; Δυνατότητα ύπαρξης ανεξάρτητων δημοτικών και τοπικών συμβούλων ή υποχρεωτική ένταξη τους σε πλήρη συνδυασμό; Εκλογή συμβούλων με υψηλή σειρά κατάταξης, σε περίπτωση που δεν συγκεντρώνει ο υποψήφιος δήμαρχός τους το 5%;)
Αποτελεί δε μοναδική ευρωπαϊκή περίπτωση σύνθεσης αντιφατικών εκλογικών συστημάτων. Είναι μία απόπειρα έμμεσης θεσμοθέτησης σε πολιτικοδιοικητικό επίπεδο, της μεταμοντέρνας αποθέωσης των ιδιαιτεροτήτων απέναντι στην καθολικότητα των δικαιωμάτων της νεωτερικότητας.
«Καινοτομεί» καταστρέφοντας τη δημοκρατική δομή της Αυτοδιοίκησης, ελαχιστοποιώντας τον ρόλο των συλλογικών προγραμματικών δεσμεύσεων και υπερενισχύοντας ομάδες τοπικών συμφερόντων, θρησκευτικών, οπαδικών, καταγωγικών και άλλων προτιμήσεων.
Η περαιτέρω ενίσχυση των μονοπρόσωπων εκτελεστικών οργάνων (δήμαρχος) έναντι των συλλογικών (Δημοτικό Συμβούλιο) θα εντείνει τα ήδη υπαρκτά φαινόμενα υπερσυγκεντρωτισμού και διοικητικού αυταρχισμού. Σε περίπτωση δε που η εκλογή των δημοτικών συμβούλων πραγματοποιηθεί με βάση τη σειρά κατάταξης σε ψήφους, τότε το μοντέλο θα προϊδεάζει για διοίκηση αμερικάνικου τύπου, με σημαίνοντα ρόλο σε εξωθεσμικούς, συνεργάτες και συμβούλους, αποκλειστικής επιλογής του δήμαρχου. Ο χρόνος ύπαρξης μη αιρετών αντιδημάρχων δεν θα αργήσει να θεσμοθετηθεί με το πρόσχημα της αδυναμίας διοίκησης λόγω μη συνεννόησης και συναντίληψης ενός τόσο ετερόκλητου δημοτικού συμβουλίου.
Ο υπερσυγκεντρωτισμός, η κατ' οικονομία δημοκρατία του 42% και ο κορπορατισμός στο όνομα της «αξιοκρατίας», της «ακηδεμόνευτης» επιλογής των πολιτών και της «άμεσης δημοκρατίας».
Η υπερκομματικοποίηση μέσω της απολιτικοποίησης.
Η εκπληκτική αντιστροφή όρων και εννοιών που βιώνουμε στον μεταμοντέρνο, νεοφιλελεύθερο κόσμο μας σε πλήρη αποτύπωση.
Οι αντιδράσεις της εικονικής πλειοψηφίας, των «συνετών», της ΚΕΔΕ, θα κινηθούν στην καλύτερη περίπτωση στην αντίθεση εκλογής από τον 1ο γύρο με 42% και σε διαπραγματεύσεις αναλογικότητας δημάρχων και δημοτικών συμβούλων.
Η συμπεριφορά τους αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της πολιτικής παρακμής τους. Αδυνατούν ακόμα και τώρα να αποδεχθούν και να διεκδικήσουν την καθιέρωση της απλής αναλογικής και τη θεσμοθέτηση συμμετοχικών διαδικασιών κοινωνικού ελέγχου, ως την αναγκαία μεταρρυθμιστική τομή, που με σαφήνεια προτείνει η Αριστερά.
Αδυνατούν ακόμα και τώρα να κατανοήσουν τη σύγχρονη Ιστορία του τόπου, που βρίθει από περιπτώσεις ομοϊδεατών τους που ιδιοποιήθηκαν τη δημοτική εξουσία και περιουσία, ότι το σημερινό και πολύ περισσότερο το προτεινόμενο εκλογικό σύστημα, διευκολύνει στη δημιουργία ιδιοκτησιακών αντιλήψεων και στην αυθαίρετη συμπεριφορά, τοπικών ηγετίσκων και των κύκλων τους.
Επιβεβαιώνουν τη λενινιστική ρήση «ότι οι άνθρωποι δεν διδάσκονται από τα λάθη των άλλων, ενδεχομένως να διδαχθούν από τα δικά τους».
Η πάλη για την κυριαρχία του νέου (ανοιχτού δημοκρατικού συμμετοχικό μοντέλου της Αριστεράς) απέναντι στο παλιό (υπερσυγκεντρωτισμός και αυταρχισμός, περιορισμός κοινωνικής συμμετοχής και ελέγχου) έχει προ πολλού ξεκινήσει. Η έκβασή της και η έκταση της εκλογικής καταδίκης των μνημονιακών πολιτικών και της ανατροπής των εκφραστών τους σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο αποτελούν τα επίδικα των επικείμενων αυτοδιοικητικών εκλογών. Ο δρόμος για τη νικηφόρα επίτευξή τους απαιτεί τις ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συσπειρώσεις σε μια εναλλακτική πρόταση με αντιμνημονιακά, δημοκρατικά, κοινωνικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Επείγει η διαμόρφωση ενός μετώπου ανατροπής και δημιουργίας τοπικών κοινωνιών - εργαζομένων - Αυτοδιοίκησης, ενός μετώπου αλληλεγγύης και άμεσης αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής καταστροφής. Δρόμος που προϋποθέτει την άμεση συγκρότηση ανοικτών στην κοινωνία αυτοδιοικητικών σχημάτων με αντιμνημονιακά, ριζοσπαστικά, κινηματικά, δημοκρατικά χαρακτηριστικά. Δρόμος που οφείλουμε να τρέξουμε όλοι μαζί, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, χωρίς αναβολές και περιττές καθυστερήσεις.
* Ο Δημ. Μπίρμπας είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Τμήμα Τοπικής Αυτ/σης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου