ΑΡΘΡΟ Κ. ΠΟΥΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ "ΑΥΓΗ" : "Να νικήσουμε χωρίς να χάσουμε την ψυχή μας"

Από τους «κόκκινους» δημάρχους της δεκαετίας του 1930, όπως ο Μήτσος Παρτσαλίδης στην Καβάλα, και τους θεσμούς Λαϊκής Αυτοδιοίκησης της Ελεύθερης Ελλάδας, μέχρι τις επιτυχίες των υποψηφίων που προήλθαν ή στηρίχθηκαν από την ΕΔΑ στις δημοτικές εκλογές του 1954 σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις (λ.χ. οι Κατσώτας στην Αθήνα, Σαπουνάκης στον Πειραιά, Καρτάλης στο Βόλο), οι οποίες άνοιξαν το δρόμο για τον εκλογικό θρίαμβο του 1958, η σχέση της Αριστεράς με την Αυτοδιοίκηση είναι διαχρονική. Η ίδια σχέση συνεχίστηκε και στη Μεταπολίτευση, όταν η παρουσία της Αριστεράς στους Δήμους, σηματοδότησε τη δημοκρατική κοινωνική δυναμική που αναπτύχθηκε και ανέδειξε μία σειρά από ιστορικές προσωπικότητες.

Η αυτοδιοικητική δράση έδωσε στην Αριστερά τη δυνατότητα να «ριζώσει» στην ελληνική κοινωνία, ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές, να διατηρήσει την επαφή της με τις μάζες στις πόλεις και στην ύπαιθρο, να παρουσιάσει το εναλλακτικό της όραμα για την πολιτική και τη διοίκηση και να αποδείξει ότι μπορεί να δίνει λύσεις στα «μικρά» και στα «μεγάλα».

Αντίστροφα, η παρουσία των δυνάμεων της Αριστεράς μπόλιασε την Αυτοδιοίκηση με αγωνιστική παράδοση, δημοκρατική ευαισθησία, κοινωνικό προσανατολισμό, που της επέτρεψε μέχρι και σήμερα να παραμείνει ένας από τους θεσμούς που οι πολίτες εμπιστεύονται περισσότερο, ακόμα και μέσα στη σημερινή γενική απαξίωση.

Αυτή την παράδοση καλούμαστε σήμερα να εμπλουτίσουμε, εντάσσοντας τις αυτοδιοικητικές εκλογές στο πλαίσιο των αγώνων της ελληνικής κοινωνίας ενάντια στη μνημονιακή λαίλαπα, για μία εναλλακτική διέξοδο από την κρίση, για μία κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης, δημοκρατίας και προκοπής.

Για αυτή την κοινωνία, που ασφυκτιά και αγωνιά, που παραδίδεται απροστάτευτη στην ανεργία, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό, που στερείται την πρόσβαση ακόμα και στα στοιχειώδη, οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 θα αποτελέσουν ίσως την πρώτη μεγάλη ευκαιρία να στείλει ένα μήνυμα. Να φωνάξει «ως εδώ!», να στείλει τα μνημόνια και όσους τα υποστηρίζουν στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας και να θέσει τις βάσεις για μια ιστορική ανατροπή.

Αλλά και πέρα από το πολιτικό μήνυμα, είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε τι θα σημάνει – συμβολικά και ουσιαστικά – η ανάδειξη Δημάρχων και Περιφερειαρχών της Αριστεράς. Οι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες που θα αναδειχθούν με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με εκείνους που  θα πλαισιώσουν τις παρατάξεις μας, είναι αυτοί που θα πρωτοστατήσουν στις συλλογικές αντιστάσεις, θα υπερασπιστούν τους εργαζομένους, τους δημόσιους χώρους και τα κοινωνικά αγαθά, θα κάνουν πράξη την αλληλεγγύη.

Είναι εκείνοι που θα ανατρέψουν στην πράξη τον «Καλλικράτη» και θα διαμορφώσουν «από τα κάτω» τους νέους εκείνους αυτοδιοικητικούς θεσμούς που θα αγκαλιάσει και θα θεσπίσει και νομικά η κυβέρνηση της Αριστεράς. Είναι εκείνοι που θα διοικήσουν τους ΟΤΑ με πραγματική διαφάνεια και δημόσια λογοδοσία, με ουσιαστική συμμετοχή, συλλογικότητα και τοπική δημοκρατία, που θα υψώσουν το ανάστημά τους απέναντι στο νεοναζισμό και θα υπερασπιστούν τη δημοκρατία. Είναι αυτοί που θα αναλάβουν το δημοκρατικό αναπτυξιακό σχεδιασμό σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο και θα γίνουν σύμμαχοι και συνοδοιπόροι μιας κυβέρνησης της Αριστεράς στην προσπάθεια για την κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την εμβάθυνση της δημοκρατίας.

Έχει λοιπόν πολλαπλή σημασία το «να νικήσουμε» στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Όχι για μας, όχι για να ικανοποιήσουμε κάποιον αυτάρεσκο εγωισμό ή κομματικό πατριωτισμό. Η νίκη των δυνάμεων της Αριστεράς, η ανατροπή του αυτοδιοικητικού χάρτη της χώρας θα στείλει σαφές πολιτικό μήνυμα, πυροδοτώντας εξελίξεις και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Θα δώσει κουράγιο στους πολίτες. Θα αποδείξει ότι η Αριστερά αναλαμβάνει την ιστορική ευθύνη που της αναλογεί, ακόμα και στα δύσκολα, όταν όλα καταρρέουν, ότι μπορεί να διοικήσει και να δώσει λύσεις ουσιαστικές και προς όφελος της κοινωνίας. Θα βοηθήσει στο να «ριζώσει» ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα, ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο νησί ή χωριό, να έρθει σε επαφή με το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Θα αποτελέσει το παράδειγμα, το «πρόπλασμα» και το αναγκαίο στήριγμα της κυβέρνησης της Αριστεράς, για την οποία αγωνιζόμαστε.

Ο δρόμος για τη νίκη αυτή δεν είναι, βέβαια, εύκολος. Είναι όμως ιστορικά μονόδρομος. Περνάει μέσα από τη «βίαιη ωρίμανσή» μας, από την υπέρβαση αντικειμενικών προβλημάτων, αλλά και υποκειμενικών προκαταλήψεων. Μέσα από τη σφυρηλάτηση ευρύτατων συσπειρώσεων, με όλους εκείνους τους ανθρώπους που συναποτελούν τον «κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ», αυτούς που έγιναν «ο αέρας στα πανιά μας» πριν από ενάμιση χρόνο, αυτούς που στηρίζουν τις ελπίδες τους σε μας και στην ανατροπή που θα φέρει η κυβέρνηση της Αριστεράς. Περνάει μέσα από την αναβάθμιση της παρουσίας μας σε όλα τα μικρά και μεγάλα τοπικά ζητήματα και την εξειδίκευση και εμβάθυνση του προγράμματός μας σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

Ο δρόμος είναι αναμφίβολα δύσκολος, όχι όμως αδιάβατος. Και μπορούμε να τον διασχίσουμε με επιτυχία, χωρίς να χάσουμε την ψυχή μας, χωρίς να παραβλέψουμε τις αξίες και την παράδοσή μας, με συλλογικότητα, κομματικότητα και το ήθος που έχει η Αριστερά. Πάνω απ’ όλα, όμως, να τον διασχίσουμε με θάρρος και με εμπιστοσύνη στον κόσμο που μας στήριξε και μας στηρίζει. Με την πεποίθηση ότι μπορούμε να νικήσουμε, με το δικό μας πρόγραμμα, τις δικές μας θέσεις και τη δική μας ηθική. Και με τη συναίσθηση ότι τη νίκη αυτή τη χρωστάμε στον ίδιο το λαό, στην ίδια την κοινωνία που αντέχει και ελπίζει.